Ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης όρθιας βάδισης, η σπονδυλική στήλη, ως αξονική δομή, ανέλαβε το κύριο φορτίο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εκφυλιστικές και δυστροφικές διεργασίες είναι αρκετά συχνές συνέπειες της ανθρώπινης ζωής. Μία από τις πιο κοινές ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος είναι η οστεοχόνδρωση, η οποία φέρνει σοβαρή ενόχληση και μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία. Αυτό το άρθρο θα συζητήσει την πιο σοβαρή μορφή αυτής της παθολογίας - την κοινή οστεοχόνδρωση.
γενικά χαρακτηριστικά
Η οστεοχόνδρωση είναι μια εκφυλιστική νόσος της σπονδυλικής στήλης, η οποία προσβάλλει συχνότερα τις θωρακικές, οσφυϊκές και αυχενικές περιοχές. Αυτή η παθολογία έχει άμεση συσχέτιση με την ηλικία. Η νόσος είναι πολύ πιο συχνή σε άτομα άνω των 40 ετών, αλλά πρόσφατα παρατηρείται μια τάση αναζωογόνησης. Η κοινή οστεοχονδρωσία διαφέρει στο ότι επηρεάζει περισσότερα από ένα τμήματα ενός τμήματος ή πολλά τμήματα ταυτόχρονα. Λόγω της προοδευτικής ανάπτυξης εκφυλιστικών διεργασιών όχι μόνο στον οστικό ιστό, αλλά και στη συνδεσμική συσκευή της σπονδυλικής στήλης, οι σπόνδυλοι γίνονται κινητοί και ασκούν πίεση στα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία. Τα συμπτώματα της κοινής οστεοχονδρωσίας συνδέονται με αυτό, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική για κάποιο χρονικό διάστημα.
Σπουδαίος! Η παθολογία απαιτεί διεπιστημονικό έλεγχο, καθώς επηρεάζει όχι μόνο το μυοσκελετικό σύστημα, αλλά και το νευρικό σύστημα, καθώς και τα εσωτερικά όργανα. Εκτός από την ίδια τη σπονδυλική στήλη, η παθολογική διαδικασία μπορεί να επηρεάσει και άλλα στοιχεία του σκελετού.
Αιτιολογία και παθογένεια
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την εκτεταμένη οστεοχονδρωσία. Ορισμένα από αυτά σχετίζονται με συγγενή σκελετικά ελαττώματα, άλλα με ανεπαρκές φορτίο κατά τη διάρκεια έντονης δραστηριότητας. Ιδιαίτερα συχνοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κλινικής εικόνας είναι:
- τραυματισμοί;
- πλατυποδία;
- ραιβοϊπποποδία - παραμόρφωση του ποδιού (equinovarus, varus, valgus, ανάλογα με τη θέση της φτέρνας).
- εργασίες που σχετίζονται με την ανύψωση βαρέων βαρών.
- παίζοντας αθλήματα χωρίς προθέρμανση ή ζέσταμα των μυών.
- εργασία σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Οι χαμηλές θερμοκρασίες θεωρούνται προκλητικοί παράγοντες, καθώς το κρύο αλλάζει προσωρινά τη μοριακή δομή των μαλακών ιστών, μειώνει την ένταση της κυκλοφορίας του αίματος, μειώνει την αγωγιμότητα των νευρικών ερεθισμάτων και τον μεταβολισμό, άρα και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Άλλοι λόγοι διαταράσσουν την εμβιομηχανική της σπονδυλικής στήλης και συμβάλλουν στην ταχεία φθορά των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
Ο πόνος στην εκτεταμένη οστεοχονδρωσία μπορεί να είναι συνέπεια οστεοφύτων ή παραμόρφωσης δίσκου. Ο πόνος είναι συνήθως ριζικός, δηλ. σχετίζεται με συμπίεση των οπίσθιων νευρικών ριζών.
Η κοινή οστεοχόνδρωση μιμείται εύκολα άλλες παθήσεις. Με βλάβη στη θωρακική περιοχή, ο πόνος εμφανίζεται στην περιοχή της καρδιάς και θεωρείται λανθασμένος για ισχαιμικές διεργασίες και με βλάβη στις οσφυϊκές περιοχές - για ριζίτιδα.
Συμπτώματα
Οι κλινικές εκδηλώσεις θα εξαρτηθούν από τα μέρη που επηρεάζονται και σε ποιο συνδυασμό.
Όταν επηρεάζεται η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, τα ακόλουθα είναι χαρακτηριστικά:
- ασταθής αρτηριακή πίεση?
- πονοκέφαλο;
- έλλειψη συντονισμού·
- πόνος στα χέρια?
- μούδιασμα στο πάνω μέρος του σώματος και στα χέρια.
Για παθολογία στη θωρακική περιοχή:
- μεσοπλεύρια νευραλγία?
- δυσκαμψία στα χέρια και το λαιμό?
- δυσλειτουργία των εσωτερικών οργάνων.
Εάν επηρεαστεί η οσφυϊκή περιοχή:
- καύση;
- διαταραχές του ουροποιητικού?
- σπασμοί?
- πόνος κατά το περπάτημα.
Με βάση τα παραπάνω, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι η παθολογία επηρεάζει όχι μόνο τη σπονδυλική στήλη και τις μεγάλες αρθρώσεις, αλλά και το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Το τελευταίο σχετίζεται με διακοπές στη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων. Η συχνή πολυτμηματική οστεοχόνδρωση μπορεί μερικές φορές να επιδεινωθεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εκδηλώσεις είναι πολύ πιο έντονες. Με συνδυασμό διαταραχών πολλών τμημάτων, τα συμπτώματα θα είναι αντίστοιχα.
Επιπλοκές
Η οστεοχόνδρωση μπορεί να χωριστεί υπό όρους σε μέτρια οστεοχόνδρωση, η οποία είναι μια φυσική διαδικασία φθοράς της σπονδυλικής στήλης ως αποτέλεσμα δραστηριοτήτων ζωής, και σοβαρή οστεοχόνδρωση, η οποία χαρακτηρίζεται συχνότερα από επιπλοκές.
Η μέτρια οστεοχόνδρωση αντιμετωπίζεται εύκολα με συντηρητική θεραπεία. Και αν είναι αδύνατο να σταματήσει εντελώς η αναπόφευκτη διαδικασία γήρανσης, τότε είναι πολύ πιθανό να επιβραδυνθεί σημαντικά. Οι επιπλοκές που μπορεί να οδηγήσει η σοβαρή οστεοχονδρωσία είναι οι εξής.
- Σπονδυλόαρθρωση.
- Εκφύλιση μεσοσπονδύλιου δίσκου.
- Σπονδυλική στένωση.
Σπουδαίος! Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι λειτουργούν ως αμορτισέρ και μειώνουν την τριβή μεταξύ των σπονδύλων. Οι εκφυλιστικές διεργασίες σε αυτές τις δομές μπορεί να οδηγήσουν σε προεξοχή του πολφικού πυρήνα του δίσκου και σε μεσοσπονδυλική κήλη. Η προεξοχή οδηγεί σε συμπίεση των ριζών και πόνο.
Η σπονδυλαρθροπάθεια είναι ο εκφυλισμός των αρθρώσεων που συνδέουν τους γειτονικούς σπονδύλους. Με άλλο τρόπο, τέτοιες αρθρώσεις ονομάζονται αρθρώσεις όψεων. Όταν ο αρθρικός χόνδρος είναι κατεστραμμένος, εμφανίζεται επώδυνη επαφή μεταξύ των σπονδύλων. Με τον εκφυλισμό των αρθρώσεων της όψης, εμφανίζονται συχνότερα οστικές αναπτύξεις, γεγονός που οδηγεί σε σπονδύλωση.
Η στένωση είναι στένωση (στην περίπτωση αυτή, του σπονδυλικού σωλήνα). Τυπικά, η στένωση είναι αποτέλεσμα παθολογιών όπως η μεσοσπονδυλική κήλη ή η σπονδύλωση. Οι οστικές αναπτύξεις και οι κηλικές προεξοχές συμπιέζουν τις νευρικές ρίζες στα σημεία εισόδου και εξόδου τους.
Η κλινική εικόνα της σοβαρής οστεοχονδρωσίας είναι αποτέλεσμα επιπλοκών:
- χρόνιος πόνος στη σπονδυλική στήλη?
- τριβή των επιφανειών των οστών.
- ακαμψία;
- ξαφνική μυϊκή αδυναμία?
- μειωμένα αντανακλαστικά?
- μυρμήγκιασμα στα άκρα?
- ακτινοβολώντας πόνο?
- συμπτώματα ισχιαλγίας.
Η ισχιαλγία προκαλείται από συμπίεση του ισχιακού νεύρου.
Ταξινόμηση
Υπάρχουν τέσσερις βαθμοί οστεοχονδρωσίας. Η ταξινόμηση γίνεται με βάση το συλλεγμένο ιστορικό και με τη βοήθεια ενόργανων διαγνωστικών μεθόδων. Τα κύρια κριτήρια σε αυτή την ταξινόμηση είναι ο πόνος και τα νευρολογικά συμπτώματα.
- I βαθμός - ο πόνος ανακουφίζεται εύκολα με φαρμακευτική αγωγή.
- II βαθμού - χαρακτηρίζεται από παρατεταμένο πόνο και παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης με μέτρια νευρολογικά συμπτώματα.
- III βαθμού - ο πόνος είναι συστηματικός, τα νευρολογικά συμπτώματα είναι σημαντικά.
- IV βαθμός - σταθερός πόνος, πολλαπλά νευρολογικά ελλείμματα. Διαταραχή στην αγωγή των νευρικών ερεθισμάτων. Παράλυση και πάρεση.
Σε περίπτωση εκτεταμένης δυσπλαστικής οστεοχόνδρωσης, ο ασθενής λαμβάνει καθεστώς αναπηρίας. Ανάλογα με τη γενική κατάσταση του ασθενούς, τον βαθμό και την ένταση της εξέλιξης της κλινικής εικόνας, η αναπηρία μπορεί να είναι τριών ομάδων.
Τύποι αναπηρίας στην οστεοχονδρωσία.
| Ομάδα | Περιγραφή |
|---|---|
| Πρώτη ομάδα | Οι λειτουργίες της σπονδυλικής στήλης χάνονται. Ο ασθενής δεν μπορεί να κινηθεί ανεξάρτητα και να φροντίσει τον εαυτό του. |
| Δεύτερη ομάδα | Ο ασθενής μπορεί να κινείται και να εκτελεί μικρές εργασίες, αλλά οι περίοδοι έξαρσης είναι συχνές. Η επέμβαση αντενδείκνυται ή άχρηστη για κάποιο λόγο. Ή χειρουργική επέμβαση έχει ήδη πραγματοποιηθεί, αλλά αποδείχθηκε αναποτελεσματική. |
| Τρίτη ομάδα | Ο ασθενής είναι ικανός να αυτοφροντίζεται. Υπάρχει πόνος και αιθουσαία συμπτώματα, αλλά η συχνότητα των παροξύνσεων είναι μέτρια και περιοδική. |
Η ομάδα αναπηρίας ορίζεται από τον γιατρό βάσει κάποιων μελετών για την αξιολόγηση της ικανότητας εργασίας.
Διαγνωστικά
Όταν επισκέπτεστε έναν γιατρό, η διάγνωση θα αποτελείται από πολλά στοιχεία. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι η συλλογή αναμνήσεων με βάση υποκειμενικές πληροφορίες που δίνει ο ασθενής. Δίνεται προσοχή στο οικογενειακό ιστορικό, αφού η οστεοχονδρωσία έχει γενετική συνιστώσα. Ο ειδικός ρωτά για τον τόπο εργασίας, τις συνθήκες διαβίωσης και την πορεία της ίδιας της νόσου και ο ασθενής πρέπει να περιγράψει τι ακριβώς τον ενοχλεί. Τα καλύτερα αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν με καλή ανατροφοδότηση μεταξύ του ασθενούς και του γιατρού.
Η επόμενη μέθοδος είναι μια αντικειμενική μελέτη, η οποία πραγματοποιείται από τον ίδιο έναν ειδικό ή χρησιμοποιώντας ενόργανες μεθόδους. Ο γιατρός ελέγχει το εύρος κίνησης του λαιμού και των άκρων, το οποίο μπορεί να μειωθεί αισθητά λόγω πόνου και δυσκαμψίας. Με τη μέθοδο της ψηλάφησης καταγράφει πόσο παθαίνουν σπασμούς οι μύες και πόσο κυρτή είναι η σπονδυλική στήλη. Εφιστάται η προσοχή σε μια νευρολογική εξέταση, με τη βοήθεια της οποίας μπορούν να εντοπιστούν εξασθενημένα αντανακλαστικά. Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να είναι αποτέλεσμα συμπίεσης ή βλάβης στο νεύρο.
Οι ενόργανες μέθοδοι για τη διάγνωση της κοινής οστεοχόνδρωσης περιλαμβάνουν:
- Ακτινογραφία ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης σε δύο προβολές.
- MRI για την αξιολόγηση των συνδέσμων και του νευρικού ιστού.
- Μια ηλεκτροφυσιολογική μελέτη για τον έλεγχο της αγωγιμότητας των νευρικών ερεθισμάτων.
Η ακτινογραφία είναι αποτελεσματική για τον προσδιορισμό της παρουσίας οστικών αναπτύξεων - οστεοφύτων, στένωση του σπονδυλικού σωλήνα και παρουσία άλλων ασθενειών που είναι συνέπεια της οστεοχονδρωσίας, για παράδειγμα, σκολίωση.
Η αξονική τομογραφία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με μαγνητική τομογραφία. Χρησιμοποιώντας μια αξονική τομογραφία, μπορείτε να προσδιορίσετε τον βαθμό συμπίεσης των νεύρων από τα σπιρούνια.
Η διάγνωση της εκτεταμένης πολυτμηματικής οστεοχόνδρωσης γίνεται εάν έχουν αποκλειστεί άλλες παθολογίες που προκαλούν καταστροφή των σπονδύλων (για παράδειγμα, φυματίωση) και εάν επηρεαστούν πολλά τμήματα ενός ή πολλών τμημάτων.
Υπάρχουν επιπλέον διαγνωστικές μέθοδοι. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Σάρωση οστών.
- Δισκογραφία.
- Μυελόγραμμα.
Μια σάρωση οστών μπορεί να ανιχνεύσει καταστάσεις όπως οστεοαρθρίτιδα, κατάγματα ή λοιμώξεις. Αυτή η μέθοδος είναι ραδιονουκλεϊδική και είναι κατάλληλη για διαφορική διάγνωση και για τον προσδιορισμό πιθανών επιπλοκών.
Κατά τη δισκογραφία, ένα σκιαγραφικό εγχέεται στον πολφικό πυρήνα του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική στον προσδιορισμό της παρουσίας κήλης δίσκου.
Το μυελόγραμμα είναι επίσης μια μέθοδος έρευνας αντίθεσης. Το σκιαγραφικό εγχέεται στον σπονδυλικό σωλήνα και η εικόνα καταγράφεται χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ ή αξονική τομογραφία. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο, μπορείτε να προσδιορίσετε την κατάσταση του νωτιαίου μυελού, την παρουσία στενώσεων και συμπιέσεων.
Θεραπεία
Η θεραπεία βασίζεται στους ακόλουθους μηχανισμούς.
- Επιβράδυνση της εκφυλιστικής διαδικασίας βελτιώνοντας την παροχή θρεπτικών συστατικών στις δομές του μυοσκελετικού συστήματος.
- Σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης.
- Εξάλειψη των τσιμπημένων νευρικών ινών.
- Ανακούφιση από τα συμπτώματα.
Τα ακόλουθα φάρμακα χρησιμοποιούνται για φαρμακευτική θεραπεία:
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα που ανακουφίζουν από τη φλεγμονή και τον πόνο.
- Τα ανιλίδια ανακουφίζουν από τον πόνο στα αρχικά στάδια.
- τοπικά αναλγητικά με τη μορφή αλοιφών.
- μυοχαλαρωτικά για τη μείωση του μυϊκού σπασμού και την αύξηση του εύρους κίνησης.
- Βιταμίνες Β για τη βελτίωση της αγωγιμότητας του νευρικού ιστού.
- χονδροπροστατευτικά, τα οποία μειώνουν τον ρυθμό εξέλιξης των εκφυλιστικών διεργασιών ενσωματώνοντας δραστικές ουσίες (θειική χονδοϊτίνη και γλυκοζαμίνη) στα κύτταρα του χόνδρου. Ως αποτέλεσμα, ο μεταβολισμός ομαλοποιείται και οι κλινικές εκδηλώσεις μειώνονται. Το φάρμακο έχει χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και απαιτεί ειδική διαβούλευση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γαλουχίας και της παρουσίας γαστρεντερικών παθήσεων. Μια απόλυτη αντένδειξη είναι η φαινυλκετονουρία.
- τα αντισπασμωδικά ανακουφίζουν τους σπασμούς των λείων μυών και έτσι ανακουφίζουν τις εκδηλώσεις οστεοχονδρωσίας στα εσωτερικά όργανα.
- αντιοξειδωτικά?
- αντικαταθλιπτικά για την εξάλειψη του ψυχοσωματικού συστατικού αυτής της νόσου. Παρεμβαίνουν στη μετάδοση των νευρικών ερεθισμάτων από το κεντρικό νευρικό σύστημα στον εγκέφαλο. Προωθήστε την παραγωγή ενδορφινών και βοηθήστε στην επίλυση του προβλήματος της χρόνιας αϋπνίας λόγω του συνεχούς πόνου.
- νευροπαθητικοί παράγοντες για την εξάλειψη της βλάβης στις νευρικές απολήξεις.
- οπιούχα για αφόρητο πόνο και αναποτελεσματικότητα άλλων παυσίπονων.
Ως επεμβατικές ιατρικές διαδικασίες χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα:
- ένεση στεροειδών στον επισκληρίδιο χώρο. Τα στεροειδή είναι ισχυρά αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ανακουφίζουν από τη φλεγμονή των νευρικών ριζών, η οποία βοηθά στην ανακούφιση του πόνου που προκαλείται από τη ριζοπάθεια. Πολύπλοκη διαδικασία. Απαιτεί εξειδικευμένο ειδικό.
- ενέσεις στην άρθρωση πτυχών. Τα ενέσιμα φάρμακα οδηγούν σε τοπικό μούδιασμα και ανακούφιση από τον πόνο.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε! Η λήψη φαρμάκων δεν έχει σκοπό να απαλλαγούμε από τη νόσο - δεν υπάρχουν φάρμακα που θα μπορούσαν να εξαλείψουν εντελώς την οστεοχόνδρωση, η οποία είναι μια χρόνια ασθένεια. Τα φάρμακα συνταγογραφούνται μόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Τα φάρμακα συνταγογραφούνται από τον θεράποντα ιατρό. Ο ασθενής ενημερώνεται για τις πιθανές παρενέργειες κάθε φαρμάκου και στη συνέχεια αποφασίζει μόνος του ποια πορεία θεραπείας θα επιλέξει.
Για συμπτώματα που δίνουν αφορμή για υποψία οστεοχονδρωσίας, επικοινωνήστε με έναν σπονδυλολόγο, ορθοπεδικό και νευρολόγο. Υψηλής ποιότητας ιατρική περίθαλψη θα συνίσταται σε στενή συνεργασία μεταξύ αυτών των ειδικών μεταξύ τους και με τον ασθενή.
Φυσιοθεραπεία
Η φυσιοθεραπεία χρησιμοποιείται ως ένα σύνολο βοηθητικών θεραπευτικών μέτρων για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και του μεταβολισμού στον προσβεβλημένο ιστό. Για την εκτεταμένη οστεοχονδρωσία, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι.
- Ηλεκτροφόρηση (βασισμένη στην κίνηση κολλοειδών σωματιδίων υπό την επίδραση εξωτερικού ηλεκτρικού πεδίου).
- Φωνοφόρηση (συνδυασμός υπερήχων και φαρμακευτικής αγωγής).
- Μαγνητοθεραπεία (χρήση στατικού μαγνητικού πεδίου).
- Θεραπεία UHF (θεραπεία εξαιρετικά υψηλής συχνότητας).
- Ηλεκτρομυοδιέγερση (διέγερση νεύρων και μυών).
- Βελονισμός (βελονισμός).
- Έκθεση λέιζερ.
Εκτός από τη φυσιοθεραπεία, η χειρωνακτική θεραπεία και η φυσικοθεραπεία χρησιμοποιούνται ενεργά. Το επαγγελματικό μασάζ μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια ύφεση. Η θεραπευτική άσκηση δεν πρέπει να γίνεται κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης της νόσου, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές. Κατά την περίοδο της ύφεσης, η μέτρια σωματική δραστηριότητα διατηρεί τον μυϊκό τόνο, άρα και τη σπονδυλική στήλη. Οι ασκήσεις πραγματοποιούνται υπό την επίβλεψη εκπαιδευτή και συνταγογραφούνται από τον θεράποντα ιατρό.
Κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, δεν μπορείτε να ζεστάνετε τη σπονδυλική στήλη, αλλά μπορείτε να φορέσετε κορσέ, αλλά μόνο για λίγες ώρες. Σε άλλες περιπτώσεις, το να φοράτε κορσέ για περισσότερες από λίγες ώρες δεν είναι βέλτιστο γιατί μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή ατροφία.
Η χειρωνακτική θεραπεία μπορεί να αυξήσει την κάθαρση των πιεσμένων νεύρων και να μειώσει τα νευρολογικά συμπτώματα. Εναλλακτικές μέθοδοι είναι οι βδέλλες και το μασάζ κενού. Αυτές οι μέθοδοι στοχεύουν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στην πληγείσα περιοχή. Η υγιεινή θεραπεία σπα είναι χρήσιμη. Ιδιαίτερη προτίμηση δίνεται στις διαδικασίες νερού.
Χειρουργική επέμβαση
Κατά τη θεραπεία της οστεοχόνδρωσης, οι ειδικοί είναι πιο πρόθυμοι να καταφύγουν σε συντηρητική θεραπεία, ωστόσο, για το σωστό αποτέλεσμα, απαιτείται πολύς χρόνος, υπομονή και σχολαστική τήρηση των συστάσεων του ασθενούς. Εάν η συντηρητική θεραπεία είναι αναποτελεσματική, μόνο τότε θα πρέπει να καταφύγετε σε επεμβατικές μεθόδους. Συνήθως η επέμβαση είναι ανακουφιστική. Αυτό σημαίνει ότι η επέμβαση θα γίνει μόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη συγκριτική βελτίωση της ποιότητας ζωής, αλλά όχι για πλήρη ίαση (είναι δίκαιο να πούμε ότι η συντηρητική θεραπεία επίσης δεν οδηγεί σε πλήρη εξάλειψη της νόσου, αλλά στη δεκτικότητα του ασθενούς σε μη επεμβατική θεραπεία είναι σημάδι καλής πρόγνωσης).
Υπάρχουν δύο τύποι χειρουργικής επέμβασης: η αποσυμπίεση και η σταθεροποίηση. Το πρώτο στοχεύει στην ανακούφιση από τη συμπίεση των νεύρων και το δεύτερο στη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης. Οι ακόλουθες λειτουργίες ταξινομούνται ως εργασίες αποσυμπίεσης.
- Facetectomy – αφαίρεση των αρθρώσεων της όψης για ανακούφιση από συμπίεση.
- Η διανοτομή είναι μια αύξηση στον αυλό του σπονδυλικού σωλήνα, ο οποίος έχει στενέψει λόγω οστεοφύτων.
- Λαμινεκτομή είναι η αφαίρεση του πίσω μέρους του σπονδύλου, το οποίο μπορεί να παραμορφωθεί λόγω οστεοχονδρωσίας.
- Λαμινοτομή - αφαίρεση θραύσματος του οπίσθιου τμήματος του σπονδύλου για διεύρυνση του σπονδυλικού σωλήνα.
Αυτές οι επεμβάσεις απαιτούν οπίσθια προσέγγιση, αλλά σε περίπτωση μεσοσπονδυλικής κήλης, η χειρουργική προσέγγιση θα είναι πρόσθια.
Οι επεμβάσεις αποσυμπίεσης με πρόσθια προσέγγιση είναι οι εξής.
- Δισκεκτομή – αφαίρεση μεσοσπονδύλιου δίσκου.
- Corpectomy – αφαίρεση ολόκληρου του σπονδυλικού σώματος με γειτονικούς δίσκους.
Οι λειτουργίες σταθεροποίησης περιλαμβάνουν:
- Η σπονδυλοδεσία είναι μια μέθοδος σύντηξης σπονδύλων.
- Τεχνητός μεσοσπονδύλιος δίσκος.
Η ανάγκη για σταθεροποιητικές επεμβάσεις προκύπτει μετά τη δισκεκτομή.
Χειρουργικές επεμβάσεις σπάνια συνταγογραφούνται γιατί υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών.
Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- υποτροπές του πόνου?
- ψευδής ένωση?
- μόλυνση;
- φλεβίτιδα στα άκρα?
- παραβίαση της πράξης της ούρησης.
- πόνος λόγω μοσχεύματος?
- αστοχία των ενσωματωμένων συνδετήρων.
Η μετεγχειρητική περίοδος διαρκεί αρκετούς μήνες. Τα ράμματα επουλώνονται 2 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Εάν εντοπιστούν επιπλοκές, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό.
Μετά την επέμβαση πραγματοποιείται σεμινάριο αποκατάστασης για την επιτάχυνση της διαδικασίας επούλωσης και την αποκατάσταση της πλήρους ικανότητας εργασίας.
Γενικές συστάσεις
Η σωστή διατροφή βοηθά στην πρόληψη των υποτροπών της έξαρσης της κοινής οστεοχονδρωσίας. Η σωστή διατροφή είναι πρωτίστως απαραίτητη για τη διατήρηση ενός σταθερού σωματικού βάρους, καθώς το υπερβολικό βάρος ασκεί επιπλέον πίεση στη σπονδυλική στήλη. Σε αυτή την περίπτωση, η διατροφή πρέπει να είναι πλήρης, ενισχυμένη και πλούσια σε ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο. Είναι απαραίτητο να περιορίσετε την κατανάλωση καφέ σας, καθώς αποβάλλει το ασβέστιο από το σώμα. Είναι χρήσιμο να επισκεφθείτε την πισίνα. Θα πρέπει να αποφεύγετε να μένετε σε μια στάση όλη την ώρα.
Εάν υπάρχουν συχνές παροξύνσεις και έλλειψη πειθαρχίας για την αυστηρή τήρηση των συστάσεων, είναι καλύτερο να υποβληθείτε σε πλήρη πορεία θεραπείας σε νοσοκομείο υπό την επίβλεψη γιατρού.
Δεν μπορείτε να πάρετε φάρμακα μόνοι σας.
Ας το συνοψίσουμε
Συχνά η ευρέως διαδεδομένη οστεοχόνδρωση αναπτύσσεται μετά από ατελώς θεραπευμένη «μονήρη» οστεοχόνδρωση. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι εάν παρουσιαστεί οποιαδήποτε ενόχληση, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν γιατρό, χωρίς να ελπίζετε ότι ο πόνος θα υποχωρήσει από μόνος του. Σε αυτή την περίπτωση, θα είναι πολύ πιο εύκολο να αποφευχθεί η ανάπτυξη άλλων παθολογιών και ακόμη περισσότερο να θεραπευθεί η βασική αιτία.